joy
Voor moederdag kreeg ik Dior Joy. Ik viel voor de naam, Joy. Vreugde, blijdschap, plezier.
Ik houd van plezier. Alsjeblieft maak plezier. Al heb je de grootste pestbui van de eeuw, houd dan nog oog voor kosmisch plezier: het vertrouwen dat alles goed voor je uitpakt, ook al heb je op dit moment geen flauw idee hoe. Ik weet, dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar oefenen loont.*
Dus ik ging voor de naam, Joy, rook en was verkocht. De reviews gooiden nog bijna roet in het eten, ‘lekker, voor mijn dochter van 18’. ‘Heel erg lekker, voor een jonge vrouw’. Ik ben 46 jaar. Ruiken volwassen vrouwen anders? Serieus?
Ik denk aan de lammetjes in de wei, die ik zie als ik fiets over de dijk. Die springen op en neer, rennen achter elkaar aan, terwijl de moeders liggen te kauwen, hun blik in de verte. De moeders zie ik nooit rennen. Ja soms, de Kerry Hill dames (zwarte oogjes, oren en neus), zij rennen als ze eten krijgen. Maar ook bij deze schapen: alleen de lammetjes rennen voor de lol.
Dat stelt me gerust, enerzijds - ik hoef niet rond te rennen met de kinderen, ze rennen rond met elkaar of met papa, dat is veel natuurlijker. Maar aan de andere kant, hoe zit het dan met je plezier als moeder? En je innerlijk kind? Dat is toch heel fijn om contact mee te maken. Is dat natuurlijk of bedacht? Het voelt natuurlijk.
Nou ja, daar denk ik dan aan, serieus, als ik over de dijk fiets. Meestal niet, dan geniet ik gewoon van het uitzicht. En van Joy.
* Als je wilt oefenen in vertrouwen, dan is Spiegologie een mooi startpunt. Deze filosofie, en het Handboek Spiegologie van Willem de Ridder, is de toegankelijke versie van Een Cursus in Wonderen. Ik noem het ook wel het boeddhisme in jip-en-janneke taal. Als je niet van lezen houdt, is er het gelijknamige luisterboek met op de achtergrond hommels, vogels en een tractor. Misschien nog wel leuker dan het boek.
Lees ook: dag 85/100 Kleine Barbara