Karma
‘Het nieuwe koetje heet Arie’, zeg ik tegen Carmen. We zijn bijna thuis. ‘Het is dus een stiertje’, zegt ze. Ja. ‘Oh wat erg, die gaat dus...’ Naar de slacht, ja, dat gaan de stiertjes hier na een jaar. Dat bepalen wij niet, Arie is van een hobbyboer.
‘Dat is nou karma’, schiet door me heen, en ik denk aan de slotscène in Siddharta. Het evenwicht met de éénkindpolitiek van China. Daar de meisjes, hier de stiertjes. Geenstierpolitiek. Karma. De wet van oorzaak en gevolg. Dingen zijn niet goed of fout, er gebeuren dingen, dat is alles. ‘Dat slaat nergens op’, zegt mijn Censor (innerlijke betweter), ‘met Arie alleen zijn we er nog lang niet’. En toch slaat het ergens op, lees maar, een aanrader, Siddhartha van Hermann Hesse.
En Arie, dat is de nieuwe Lakenvelder. Hij loopt hier in de wei, samen met zijn moeder, tante en nichtje. Arie is gisteren geboren en heeft een stamboom. Hij wordt fokstier en heeft gelukkig nog heerlijke jaren te gaan.
Lees ook: Dag 61/100 Narcissen en goudsbloemen van Hella Haasse