Achterop
Ik raak achterop. Er blijven onderwerpen liggen. Ik kondig ze aan, ‘daarover gauw meer’ en dan komt er een ander verhaal tussendoor. Of zoals vandaag. Ik stond op en dacht, ‘vandaag schrijf ik over IKEA’. Maar het is iets anders geworden.
Vanochtend bij het ontbijt stond op neushoogte een pioen. De geur. Dan heb ik eigenlijk al genoeg geschreven, vind ik. Ik begrijp precies wat ik bedoel en ik denk jullie ook. De geur. Alsof het ruiken van die geur iets aanraakt dat al tijden geduldig ligt opgeslagen in al mijn cellen. Een opgerolde DNA streng met de kenmerken liefde, leven en weelde. Verwondering.
Wonderlijk dat iets met zoveel blaadjes, zo mooi roze, zo lekker ruikt. Dat dat bestaat. Dior heeft echt zijn best gedaan met Joy maar deze pioen ruikt veel lekkerder.
Ik voel de uitnodiging om Het Parfum van Patrick Süskind te gaan lezen. Voor de derde keer. De eerste twee keer kwam ik er niet doorheen, zo saai en langdradig. Ik was net 20 jaar denk ik. Ik had het boek zelf gekocht, zo benieuwd was ik. Nu ben ik benieuwd, wat zit er in dat boek, waarom zoveel mensen het mooi vinden en het inmiddels is verfilmd? Iets wat ik toen niet zag en nu misschien wel? Of iets waar ik gewoon niet van houd? Nieuwsgierig dus. Ik houd jullie op de hoogte.
Dat bedoel ik. Nu loop ik 2 keer achter: IKEA en Het Parfum.
Lees ook: dag 66/100 Joy en dag 89/100 IKEA